Rozdział XXXIII

      Głośny huk zatkał moje uszy i spowodował ostry ból. Po kilku minutach jednak się ocknęłam i spojrzałam przed siebie. Kawałeczki zakrwawionego szkła na ziemi, ciemny dym, który unosił się w powietrzu, drażniąc nasze gardła. To jedno. Rzuciłam wzrokiem troszkę dalej. Część ogrodzenia była dosłownie w strzępkach. Ale co się stało? Tkwiłam w bezruchu, wpatrując się w czarne audi, które wjechało prosto w żółty samochód, który stał przed drewnianym domkiem. Kątem oka zauważyłam, że reszta robi to samo. Riker wraz z Ally stali najbliżej. Nikt z nich jednak się nie ruszył, byli chyba w szoku. Kilka szkieł leżało dosłownie pare metrów od dziewczyny. Zanieczyszczone spalinami powietrze dawało o sobie znać, Ally zaczęła kaszleć. Rydel szybko wciągnęła ją do domu, obawiając się, że ostry dym zaszkodzi dziecku. Riker natomiast się ocknął i podbiegł bliżej do samochodu. Ku jego zaskoczeniu drzwi od kierowcy zaczęły się lekko uchylać. Z czarnego auta wyszła nagle jakaś dziewczyna. Lekko krwawiła, basista bez namysłu do niej podbiegł i pomógł przedrzeć się przez gęstą powłokę pyłu i dymu. Reszta familiady patrzyła się na najstarszego, nikt nie pomógł. Wtuliłam się w Rossa, on jednak wpatrywał się w swoje roztrzaskane auto z niedowierzaniem.

- D-d-dziękuję. - powiedziała nieznajoma, kaszląc niemiłosiernie. - No i przepraszam, przepraszam! Wpadłam w poślizg i zjechałam na wasze podwórko!
- Nic się nie stało, dobrze, że ty jesteś cała. - wtrącił najstarszy, prowadząc dziewczynę w naszą stronę.
- Mój samochód... - wymamrotał Ross.
- Najmocniej przepraszam! Nie chciałam! - krzyczała nadal, posyłając blondynowi przepraszające spojrzenie. - To był wypadek!
Wcześniej dym uniemożliwiał mi zidentyfikowanie nieznajomej. Teraz jednak miałam ją jak na dłoni. Była raczej w naszym wieku. Miała na sobie krótką, czarną spódniczkę i białą koszulkę z ogromnym dekoltem, który po części był zasłoniony przez jej długie, kasztanowe, kręcone włosy. Na nosie miała duże okulary, na nogach natomiast buty na ogromnym obcasie. Jak można w takich szczudłach prowadzić samochód!? Mimo wszystko z twarzy była dość sympatyczna. Reszta zespołu natomiast zaczęła lekko chichotać, spoglądając kątem oka na Rossa. Riker również miał ogromnego banana na twarzy. Nieznajoma była w szoku, widząc roześmiane twarze całej gromady, dodatkowo się zdezorientowała. Ross z kolei z grobową miną, powolnym krokiem szedł w stronę swojego żółtego samochodu. W tej samej chwili z domu wybiegła Rydel i podeszła do dziewczyny.
- Chodź do środka, nie przejmuj się. - powiedziała wesoło, chwytając nieznajomą za dłonie. - Trzeba opatrzyć rany. Rydel, mam na imię Rydel. A ty?
- Cleo. - powiedziała, kierując wzrok na mnie. - Bardzo mi miło, przepraszam jeszcze raz za kłopot. - dokończyła, odwracając się w stronę rozbitych samochodów. - O matko! Pokryje koszty, obiecuję... Trzeba zadzwonić na policję.
- Na policję? - zapytała Rydel. - Mamy już ich dość, serio. - dodała, widząc pytające spojrzenie nastolatki. - Poradzimy sobie bez nich.
- No dobrze, jednak nalegam. - prosiła, wodząc wzrokiem po roześmianych twarzach domowników.
- Haha nie trzeba! Przytul lepiej naszego biednego blondaska. - zachichotał Ell, ledwo łapiąc oddech. - Ei, Ross! Tylko nie płacz! - krzyknął, kierując się w stronę przyjaciela.
Zauważyłam, że chłopak stoi obok swojego samochodu i zbiera resztki prawego lusterka. Minę to miał jakby ktoś kogoś zabił. Serio. Rydel, patrząc na najmłodszego brata, nieco posmutniała, jednak jej oczy nadal były roześmiane. Dwa w jednym. Reszta podeszła do Rossa, Riker poklepał go po plecach, Ell zaczął szukać części od lusterka a Rocky przeglądał samochód, badając co nadaje się już na złom. Nie wiedziałam za bardzo co zrobić, przywitać się z Cleo czy pocieszyć Rossa. Ostatecznie wybrałam blondyna, podeszłam do niego i mocno przytuliłam.
- Hmmm jak mniemam wasze łóżko wygląda podobnie? Ohhh, ahh... - wymamrotał Ell. Od razu został zbombardowany wzrokiem przez Rydel. Riker natomiast spojrzał na mnie z wybałuszonymi oczami. - Mocniej Ross, mocniej! - krzyczał Ratliff. Chwilkę potem dołączył do niego Rocky.
Ross stał niewzruszony, patrząc na samochód. Zdawało się, że ma w nosie to co mówią. Ja natomiast spaliłam buraka. W nocy było mi tak dobrze, że zapomniałam, że w domu nie jesteśmy sami... Pewnie wszystko słyszeli! Speszona, wtuliłam twarz w klatkę piersiową Rossa i czekałam aż to wszystko się uspokoi. Do tego wszystkiego słuchała nas Cleo! Tylko sobie wstydu narobiłam, nie lubię jak ktoś mówi o tak intymnych rzeczach...
- Moja pierwsza stłuczka. - wyszeptał Ross. - Kurwa, nawet z podwórka nie wyjechałem. - dodał nieco głośniej. Na jego twarzy jednak zagościł uśmiech. - Dobry jestem...
Po tych słowach wszyscy wybuchnęli śmiechem, Ross natomiast mocno mnie przytulił. W drugiej ręce nadal miętolił zbite kawałki lusterka.
- Wybacz, nie chciałam... - powiedziała Cleo, podchodząc do nas bliżej. Miała nadal wystraszoną minę. Musiała serio się tym przejąć.
- Eee, trudno. - wyszeptał blondyn. W jego oczach jednak zauważyłam lekki smutek.
- Powinieneś jej podziękować! - wtrącił Riker. - Przynajmniej teraz nie będziesz musiał jeździć takim żółtym złomem! - zażartował, klepiąc brata w ramię.
- Spadaj, to dobry samochód! - bronił się Ross. - Zawiozę do mechanika i będzie jak nowy.
- Hahaa nie płacz, to nie Luna! Spokojnie. - powiedział Rocky. - No łóżko na bank będziesz musiał kupić nowe. - dodał, patrząc na mnie.
- A ja se kupie zatyczki do uszu... - wtrącił Ell. - Ohhh..., ahh co nie Demi?
Nic nie odpowiedziałam. Szybko wbiegłam do domu, omijając zdezorientowanego Rikera. Rydel pokręciła tylko głową, po czym zarządziła aby już wejść do środka i zadzwonić po mechanika. Wszyscy pokornie wykonali to, o co poprosiła blondynka. Dziewczyna następnie pomogła opatrzyć małe rany Celo, zaparzyła herbatę i wszyscy, prócz mnie, usadowili się w salonie na kanapie. Rozmawiali o tym co się stało, wypytywali dziewczynę skąd jest i gdzie mieszka. Okazało się, że nastolatka ma domek niedaleko dzielnicy w której mieszkają Lynchowie. Zapewne z powodu ciągłych tras i występów nawet nie widzieli jej w okolicy. Ross chwilę siedział z rodzeństwem, po czym udał się na górę.
- Hej mała. - powiedział, przekraczając próg pokoju. - Co ty tak właściwie robisz?
- Idę na zakupy. - odpowiedziałam, próbując dopasować pasek chłopaka do mojej talii. Za nic mi to nie szło. Nagle poczułam, że Ross obejmuje mnie od tyłu. Szybko go od siebie odsunęłam.
- Co się dzieje? - zapytał, unosząc obie brwi w górę.
- Nic, Ross. Nic. - odpowiedziałam, grzebiąc w jego torbie, szukając czegoś, co skutecznie utrzymałoby jego spodnie na mojej pupie.
- To dlaczego mnie unikasz? - dopytywał. Nie chciał dać mi spokoju.
- Nie unikam. - skłamałam. Widząc jego zniechęconą minę, dodałam. - No dobra. Wiesz, co? Po prostu mi wstyd.
- Wstyd? - powtórzył z niedowierzaniem. Podszedł do mnie i znów mnie przytulił. - Ale nie rozumiem dlaczego.
- Jak to dlaczego! - oburzyłam się. - Wszyscy nas słyszeli! - na wspomnienie ostatniej nocy aż się zarumieniłam, po czym schowałam twarz w dłoniach.
- Chciałaś tego. - powiedział spokojnie. - Widząc co wyprawiasz w łóżku, byłem pewien, że ci się podobało. - dokończył, chwytając moje dłonie. - No chyba, że się mylę.
Nagle poczułam mrowienie w dolnych okolicach brzucha. Przypomniałam sobie smak jego ust i nasze jęki rozkoszy.... Ah!
- Nie mylisz się... - wyszeptałam, patrząc w jego oczy. - Ale to był mój pierwszy raz, do tego wszyscy słyszeli! Głupio się czuję. No i ta sytuacja na dole. Ross, ja nie miałam na sobie koszulki!
- To, że był pierwszy nie oznacza, że ostatni. - powiedział, przygryzając dolną wargę. - No i ja tam nie narzekam jak nie masz nic na sobie. Masz piękne ciało. - ostatnie zdanie wyszeptał mi prosto do ucha. Aż się wzdrygnęłam.
- Ale wszyscy na nas dziwnie patrzyli, oni wiedzą... - powiedziałam, wtulając twarz w jego klatkę piersiową.
- Niech wiedzą, że cię kocham. - odrzekł półszeptem. - To co. Ta Cleo tu jest więc pewnie wyjazd odłożymy na wieczór. Pojadę z tobą na te zakupy.
- Rydel mówiła, że nie znosisz chodzić po sklepach! - zachichotałam.
- Bo nie lubię. - odrzekł, przechylając głowę lekko w prawo. - Ale z tobą pojadę. - dokończył, po czym złączył nasze usta w delikatnym pocałunku.

****
     Na dole nadal wszyscy rozmawiali, śmiali się i wygłupiali. Cleo okazała się szczerą, roześmianą dziewczyną. Od razu zyskała sympatie Rydel jak i pozostałych domowników. Gdy tylko zeszłam z Rossem na dół wzrok wszystkich tam zgromadzonych, został skierowany na naszą dwójkę. Ratliff spojrzał porozumiewawczo na Rockiego, po czym oboje zaczęli się śmiać.
- Ahhh, ohhh, ummm... Ross! - krzyknął nagle perkusista, udając, że dyszy.
- Co, chciałbyś tak? - zachichotał blondyn. - Rydel jednak jest bardzo ostrożna. Musisz poczekać. - dokończył, wytykając siostrze język. Ratliff i Rydel spojrzeli po sobie, po czym się zarumienili. - No i masz, ja wiem jak wyeliminować leszczy. - dodał blondyn, omijając zwinnie psią zabawkę na podłodze.
Rocky zaczął rechotać, perkusista był zbity z tropu, nie wiedział co powiedzieć. Rydel z kolei zrobiła się czerwona jak burak i cały czas spoglądała na mnie. Ally zdawało się, że rozumie o co chodzi, Riker jednak siedział z łokciami opartymi o blat stołu i nie ogarniał co się dzieje. Pani Stormie patrzyła na to wszystko z dystansu, mimo wszystko na jej twarzy gościł uśmiech. Zauważyłam, że Cleo szybko i zwinnie zarzuciła włosy za plecy, odsłaniając ogromny dekolt, po czym podbiegła do blondyna i zarzuciła mu ręce za szyję. Ross, zaskoczony tą sytuacją, puścił moją dłoń, po czym objął dziewczynę w talii.
- Co ty robisz do cholery. - oburzył się, po czym szybko odepchnął nastolatkę od siebie. Ku memu zaskoczeniu nawet nie zerknął jej w biust. A miała się czym pochwalić. Szybko chwycił ponownie moją dłoń i posłał dziewczynie niemiłe spojrzenie. Zgaduję, że nadal był zły za samochód.
- Chciałam cię po prostu jeszcze raz przerosić! - broniła się. - Twoje rodzeństwo mi powiedziało jak bardzo zależało ci na tym samochodzie.
- Nie zależało, tylko zależy. - poprawił ją Ross. - Jeny, stało się. Trudno. - dodał, wzruszając ramionami. - Kobieta za kierownicą kurwa. Potrafi wypaść nawet z prostej drogi. - burknął pod nosem jakby do siebie. Ja jednak usłyszałam co powiedział i mimowolnie się uśmiechnęłam.
- No właśnie, dlatego mi głupio! Powiedz mi proszę jak mogę się za to zrekompensować? - powiedziała dość uwodzicielskim tonem, świecąc swoim ogromnym dekoltem przed twarzą Rossa. Ten kątem oka na nią spojrzał, jednak po chwili się opamiętał, chwycił mnie w talii, po czym powiedział.
- Mówiłem. Trudno. Poradzę sobie. - odchrząknął. - Idziemy na zakupy. - dodał, widząc pytające spojrzenie siostry.
- Hahna czyli jednak łóżko nie dało rady! - wtrącił Rocky z głupkowatym uśmieszkiem na twarzy. - Teraz kupcie takie masywniejsze bo drugiej tury pewnie też by nie wytrzymało!
Riker chyba już ogarnął i zorientował się dlaczego jego brat posyła w stronę Rossa tego typu docinki. Basista spojrzał się na mnie z wybałuszonymi oczami, chciał coś powiedzieć, jednak chyba był za bardzo zaskoczony. Jego usta ani drgnęły.
- Pff. - prychnął Ross, po czym delikatnie pociągnął mnie w stronę wyjścia.
Nagle po pomieszczeniu przeszedł głuchy dźwięk.
- Oj, przepraszam. - powiedziała Cleo, wyjmując komórkę z kieszeni. - Mama, muszę odebrać. Pewnie się martwi czemu nie ma mnie jeszcze w domu. - dokończyła, po czym szybko wyszła z domu. Lynchowie jedynie kiwnęli głowami w geście zrozumienia.
- Kurwa Matt, czego chcesz! - burknęła do słuchawki, rozglądając się na boki, czy aby na pewno nikt jej nie podsłuchuje.
- Jesteś już u Lynchów? - dopytywał rudzielec.
- Tak, przeszkadzasz mi. - powiedziała oschle. - Ale ci powiem, że ciężko będzie. Ross klei się do tej rudej jak nie wiem co. Dekolt i krótka spódniczka mi nie pomagają. Muszę wytoczyć cięższe działa.
- Kurwa to rusz się! Wiesz co masz robić. - warknął Matt.
- Wiem, wiem... - wymamrotała. - Aktualnie upozorowałam mały wypadek. Miałeś rację, Lynchowie przyjęli mnie z otwartymi ramionami, nawet nie dzwonili po policję. Głupki...
- No i dobrze. - wtrącił rudzielec. - Pamiętaj, interesuje cie tylko Ross. Masz go odsunąć od Demi.
- Tsaa... Z tym będzie ciężko. - wydukała. - Coś mi się wydaje, że się przespali i chyba ogólnie są parą. Trzymali się za ręce.
- Kurwa, nie tak miało być! - oburzył się Matt. - No nic, masz ich rozdzielić. Za wszelką cenę. W ostateczności zabij blondyna, zrozumiałaś?
- Zrozumiałam. - chrząknęła zgryźliwie. Nie usłyszała odpowiedzi, ponieważ Matt się rozłączył.
W tym samym czasie.
- Czy ja dobrze zrozumiałem? - zapytał zszokowany Riker, zaraz po wyjściu Cleo. - Mam nadzieję, że to o czym teraz myślę...
- Dobrze, że nie słyszałeś. - przerwał mu Rocky.
- Daa... Ściany drżały, szklanki pękały a drewno nad kominkiem o mało nie sturlało się na taras! - dodał z przekąsem perkusista.
- Ale on przynajmniej wie do czego służą gumki. - wtrącił ponownie Rocky. - Chyba wie. No jest jeszcze taka opcja, że będzie bawić rudowłose dzieciątko. - wypalił, ledwo tłumiąc śmiech.
- Oh, zamknijcie się. Niedobrze mi się robi jak was słucham. - powiedziała ze złością Rydel. - Są razem więc nie rozumiem o co wam chodzi.
- Aha, czyli jednak dobrze myślałem... - szepnął Riker. - Młody chyba jednak przegina. Trzeba z nim porozmawiać, trochę za bardzo się rozkręca.
- Ooo mówi to gość, który nie wie co to gumka. - zachichotał Rocky.
- Wiem co to jest. - odburknął najstarszy.
- Ally chyba jednak nie widziała...
- ZAMKNIJ SIĘ. - wtrąciła Rydel, zaciskając ze złości pięści. Chłopak jedynie uniósł ręce w geście bezradności. Basista mimowolnie się uśmiechnął. - Co miałeś na myśli mówiąc, że za bardzo się rozkręca? - zapytała, kierując wzrok na najstarszego.
- No najpierw Maja, pewnie po drodze inne panny, teraz Demi. - powiedział, drapiąc się w głowę. Po chwili jednak zamilkł, ponieważ jego mama spojrzała na niego z niedowierzaniem.
- Ross nie szanuje dziewczyn? - zapytała, wodząc wzrokiem po swoich dzieciach.
- Jasne, że szanuje mamo. - powiedziała Rydel, karcąc jednocześnie basistę spojrzeniem.
- Pamiętam, że opowiadał mi jak będzie wyglądała jego pierwsza randka z tą jedyną, idealną dziewczyną... - zamyśliła się.
- Pamiętasz!? - wybuchnęli jednocześnie, wpatrując się w swoją rodzicielkę.
- Tak. Dość dokładnie opisał mi to wszystko. - odrzekła. Wszyscy szeroko się uśmiechnęli. Wiedzieli, że już są na dobrej drodze aby ich mama odzyskała pamięć.
- No a... - zaczął niepewnie Riker, spoglądając raz na Rydel, raz na Ratliffa. - A wy?
- Co my!? - krzyknęła zdenerwowana blondynka. - Nie ma żadnego my! Jest on i ja. Tyle. Nic. No coś ty! - majaczyła, próbując zatuszować swój związek. Basista jednak bacznie ich obserwował.
- Oj no przestańcie! Rydellington jest prawdą! - wybełkotał Rocky, który już nie mógł tłumić tego w sobie. Rik wybałuszył oczy, chciał to skomentować, jednak w tej samej chwili do salonu weszła Cleo.
- Rodzice. - zachichotała. - Powinnam już się zbierać... Ale. Nie mam niestety czym. - dodała z udawanym smutkiem w głosie.
- Myślę, że możesz zostać na noc. Potem sobie spokojnie wrócisz do domu. - powiedziała wesoło Rydel.
- Oh, jak miło! Dziękuję. Nie odwdzięczę się wam. - zachichotała, po czym usadowiła się wygodnie na kanapie.
W tej samej chwili w domu rozległ się głośny dźwięk dzwonka.
- Otworzę. - krzyknął Ratliff, który chciał jak najszybciej ulotnić się z salonu i uniknąć dalszej rozmowy z Rikiem. Podszedł wesołym, skocznym krokiem do drzwi, po czym je otworzył.
- Cześć kochanie! - przywitała go Stella, zarzucając ręce za szyję perkusisty.

NOTKA

Joł, cześć i czołem !

Kolejny rossdział! Cieszycie się :D? Szczerze to ja bardzo hehe xd Pisałam, że nexty będą dodawane rzadziej niż ostatnio bo są wakacje. Uszanujcie to proszę :D Pomysły na rozdziały są, jednak czas uniemożliwia nam zapisanie ich w wordzie :P Wybaczcie, w okolicy mam narty wodne. Spędzam tam sporo godzin po pracy. Kocham to! Polecam :P Maja beze mnie nie będzie pisać, mój chłopak beze mnie nie chce wychodzić... hehe trzeba to jakoś pogodzić :3

Mamy jednak nadzieję, że się Wam ten rossdział spodobał i prosimy o komentarze! 

Cleo niedługo zostanie dodana do listy bohaterów :3



OMG ta wypukłość w kroczu *u*
XD
BRAŁABYM XD

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ